یکی از عوامل اصلی ایجاد بحران‌های محیط زیست، استفاده نامتعادل و بی‌رویه از منابع طبیعی است. افزایش جمعیت و رشد صنعتی در سطح جهانی، منجر به افزایش نیاز به منابع طبیعی مانند آب، خاک و انرژی شده است. استفاده بی‌رویه از این منابع، منجر به کاهش آن‌ها و بهبود ناپایداری محیط زیست می‌شود.

عوامل دیگری مانند آلودگی هوا، آب و خاک نیز نقش مهمی در ایجاد بحران‌های محیط زیست دارند. آلودگی هوا ناشی از انتشار گازهای گلخانه‌ای، ذرات معلق و مواد آلاینده دیگر، باعث تغییرات اقلیمی و افزایش بیماری‌های تنفسی می‌شود. آلودگی آب نیز به دلیل دفع غیرمناسب فاضلاب‌ها و مواد آلاینده به منابع آبی، باعث کاهش کیفیت آب و ایجاد مشکلات بهداشتی می‌شود. همچنین، آلودگی خاک به دلیل استفاده نامناسب از کودها و سموم شیمیایی، باعث کاهش بهره‌وری خاک و کاهش تولید محصولات کشاورزی می‌شود.

عوامل دیگری مانند تغییرات اقلیمی، تخریب مراتع و جنگل‌ها، نابرابری اجتماعی و نداشتن آگاهی کافی از اهمیت حفاظت از محیط زیست نیز در ایجاد بحران‌های محیط زیست نقش دارند.

به طور کلی، برای پیشگیری و مدیریت بحران‌های محیط زیست، نیازمند اقدامات جدی و هماهنگی بین دولت‌ها، سازمان‌های بین‌المللی، جامعه مدنی و افراد عادی هستیم. آگاهی بیشتر از اهمیت حفاظت از محیط زیست، استفاده پایدار از منابع طبیعی و اتخاذ سیاست‌های محیط زیستی در تمامی بخش‌های اقتصادی و اجتماعی، از جمله راهکارهای مهم در این زمینه می‌باشد.