این شاخص‌ها عوامل متعدی را دربر می‌گیرند که نشان‌دهنده معیارهایی چون تحصیلات، بهداشت و خدمات بهداشتی، کیفیت محیط زیست، قدرت خرید، استقرار مالی، برابری جنسیت، فرصت‌های اجتماعی و فرهنگی، عدالت اجتماعی و سرمایه اجتماعی هستند.

فهرست زیر تعدادی از شاخص‌های رایج رفاه اجتماعی را نشان می‌دهد:

1. تحصیلات: میزان دسترسی به تحصیلات کیفیت بالا، دسترسی به تحصیلات مادام‌العمر و برابری در دسترسی به تحصیلات

2. بهداشت: سالمندی طولانی و سالم، دسترسی به خدمات بهداشتی کیفیت بالا، عدالت در دسترسی به خدمات بهداشتی

3. کیفیت محیط زیست: کیفیت هوا و آب و سایر منابع طبیعی، حفاظت از تنوع زیستی

4. قدرت خرید: توانایی خرید کالاها و خدمات، عدم وجود فقر مطلق، میزان توزیع ثروت

5. استقرار مالی: دسترسی به خدمات مالی، توانایی اداره دیون، دارایی‌های منزل

6. برابری جنسیت: تساوی در حقوق و فرصت‌ها بر اساس جنس، دسترسی برابر به تحصیلات، کار و خدمات بهداشتی

7. فرصت‌های اجتماعی و فرهنگی: دسترسی به مراکز فرهنگی، فرصت‌ها برای مشارکت در فعالیت‌های اجتماعی

8. عدالت اجتماعی: تساوی در فرصت‌ها و چقرمندی‌ها، کیفیت نهادهای اجتماعی و قضایی

9. سرمایه اجتماعی: میزان اعتماد به دیگران، فعالیت‌های داوطلبانه، شرکت در فعالیت‌های سیاسی

اندازه‌گیری این عوامل اغلب چالش برانگیز است و به دلیل تفاوت‌های فرهنگی و جغرافیایی، الگوهای مناسب برای تمام موقعیت‌ها وجود ندارد.

به همین دلیل، ارزیابی‌های مداوم و انعطاف‌پذیر برای شاخص‌های رفاه اجتماعی ضروری است. بنابراین، هرکدام از این شاخص‌های رفاه اجتماعی به ما اطلاعات مهمی را درباره موقعیت فعلی شرایط اجتماعی و میزان دستیابی به رفاه در جامعه می‌دهد.

عواملی مثل تحصیلات، بهداشت، محیط زیست، قدرت خرید و استقرار مالی، برابری جنسیت، فرصت‌های اجتماعی و فرهنگی، عدالت اجتماعی و سرمایه اجتماعی، هرکدام به نحوی مدل کلی رفاه اجتماعی را تشکیل می‌دهند.

با استفاده از این شاخص‌ها، می‌توان به سیاستمداران و مدیران توصیه‌هایی کرد تا خط‌مشی‌ها و برنامه‌های درست و عادلانه‌ای ارائه دهند که بهبود رفاه اجتماعی را تسهیل کند.