مسائل یا بحران های اجتماعی هیچ گاه تصادفی نیستند بلکه معمولا شرایط معینی آنها را به وجود می آورند و با پیدایی شان بیشتر جامعه دچار بحران و تشویش می شود.

در ادامه این جستار، به برخی از مهمترین بحران‌های اجتماعی در ایران می‌پردازیم.

بیکاری و عدم توانایی ایجاد شغل: بیکاری در جمعیت جوان، فارغ‌التحصیلان دانشگاه و زنان از چالش‌های اجتماعی مهمی است.

عدم توانایی دولت در ایجاد شغل‌های کافی و تناسبی با نیازهای جوانان منجر به کاهش رضایت و افزایش نارضایتی اجتماعی شده است.

فقر و توزیع نامتوازن درآمد: نابرابری‌های اقتصادی و توزیع نامتعادل درآمد می‌تواند عدالت اجتماعی را به چالش بکشاند.

زندگی در شرایط فقر و نیاز منجر به افزایش جرم و جنایت شده است.

کاهش کیفیت زندگی و رفاه مردم: افزایش هزینه‌های اساسی مانند مسکن، غذا و مواد اولیه، کاهش توان خرید مردم را تحت تأثیر قرار داده و باعث کاهش کیفیت زندگی و نزول سطح رفاه افراد جامعه شده است.

کمبود منابع و خدمات اجتماعی: شوربختانه کشور ایران با مشکلاتی از جمله کمبود آب، بی‌ثباتی برق، نقص در خدمات بهداشتی و درمانی روبرو است.

این موارد در طول سالیان متمادی می‌توانند سبب عدم رضایت مردم و شکاف اجتماعی شوند.

محرومیت اقلیت‌ها: عدم تساوی فرصت‌ها و محدودیت‌هایی که برخی از اقلیت‌ها در دسترسی به آموزش، بهداشت، خدمات عمومی و استخدام دارند، یکی از مهم‌ترین منابع بحران‌های اجتماعی شده است.

به طور کلی، بحران‌های اجتماعی در ایران نیازمند توجه و تدابیر جدی از سمت دولت و مسئولین است. افزایش اتصالات اجتماعی، ایجاد فرصت‌های شغلی، توزیع مناسب ثروت و رفاه عمومی، توسعه سیستم خدمات اجتماعی و تسهیل دسترسی به منابع و خدمات برای همه اقشار جامعه می‌تواند بهبود وضعیت و کاهش بحران‌های اجتماعی در ایران را ممکن سازد.