تقویم، برای خود حرمتی دارد و سازو کاری، این طور نیست که هر عنوانی را بشود بر برگه های آن نوشت. اصلا، هر روزی که در تقویم، صاحب جایگاه می شود، برای خود فلسفه ای دارد و دلیل و برهانی، روز دانشجو، در ایران به ۱۶ ماه آذر اطلاق می‌شود.

در تمام گوشه و کنار جهان، دانشجویان سخت تلاش می‌کنند تا به اهداف شغلی خود برسند و تفاوت‌ها را ایجاد کنند.

برخی از دانشجویان خانواده‌های خود را ترک می‌کنند و به دور و بر سفر می کنند تا جایی در دانشگاه داشته باشند که به آنها کمک کند تا زندگی بهتری داشته باشند و عزیزانشان را تامین کنند.

این همان چیزی است که ما قطعا باید آن را گرامی بداریم.

دانشگاه، فقط جای دانش نیست، جای ساختن و پرداختن است.

کار دانشجو فقط آموختن نیست، کارش نوآوردن و برآفراشتن است.

فرهنگ ایران اسلامی، از دیرباز بر آموختن و آموزاندن استوار بوده و بالیدن امروز نیز بی کم و کاست از همین مسیر گذر کرده است.

هویت دانشگاه و دانشجو، تحلیل، نقد و مطالبه‌گری است. نقد حکومت و حاکمیت به معنای براندازی نیست، بلکه می‌تواند تقویت‌کننده حاکمیت باشد. اگر دانشگاه نقد نکند و جنبش دانشجویی نقد را از خود دور کند، از هویت خودش دور می‌شود.

روز دانشجو را عزیز باید داشت و دانشجو را که هم امید فرداست و هم ذخیره راهبردی امروز.

دانشجو باید به تکریم خویش بپردازد با دانش اندوزی و فربه سازی معرفتی و هوشیاری مدام نسبت به امور. این راهی است که باید رفت.

روز دانشجو مبارک